Αντιμετώπιση πόνου Ολιστική Ιατρική

Ο Πόνος στην Κλασσική και Ολιστική Ιατρική.

Ο πόνος είναι στην πραγματικότητα στον εγκέφαλο μας και το συναίσθημα ρυθμίζει την ένταση του πόνου.
Αν χτυπήσετε τον εαυτό σας με ένα σφυρί, νομίζεται ότι ο πόνος είναι στον αντίχειρά σας. Στην πραγματικότητα όμως ο πόνος είναι στον εγκέφαλό σας.
Αυτό συμβαίνει επειδή η αντίληψή μας για τον πόνο διαμορφώνεται από εγκεφαλικά κυκλώματα που φιλτράρουν συνεχώς τις πληροφορίες που προέρχονται από τα αισθητήρια νεύρα μας, λέει ο David Linden, καθηγητής νευροεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins και συγγραφέας του νέου βιβλίου Touch: The Science of Hand, Heart, and Mind.
“Ο εγκέφαλος μπορεί να πει,” Γεια σου είναι ενδιαφέρον. Αύξησε την ένταση αυτής της πληροφορίας για τον πόνο που έρχεται “, λέει ο Linden. “Ή μπορεί να πει,” Ω όχι τώρα – ας μειώσουμε την ένταση σε αυτό, ας δώσουμε λιγότερη προσοχή σε αυτό. ” ”
Ο εγκέφαλος καθορίζει επίσης το συναίσθημα που προσδίδουμε σε κάθε οδυνηρή εμπειρία, λέει ο Linden. Αυτό είναι πιθανό, εξηγεί, επειδή ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί δύο διαφορετικά συστήματα για την επεξεργασία πληροφοριών για τον πόνο που προέρχονται από τα νευρικά μας άκρα.
Ένα σύστημα καθορίζει τη θέση, την ένταση και τα χαρακτηριστικά του πόνου: μαχαίρωμα, πόνο, κάψιμο κ.λπ.
“Και μετά,” λέει ο Linden, “υπάρχει ένα εντελώς ξεχωριστό σύστημα για τη συναισθηματική πτυχή του πόνου – το μέρος που μας κάνει να νοιώθουμε,” Ω! Μα αυτό είναι τρομερό. ” ”
Ο David Linden μας εξηγεί ότι τα θετικά συναισθήματα – όπως η αίσθηση ηρεμίας και ασφάλειας και η σύνδεση με άλλους ανθρώπους – μπορούν να ελαχιστοποιήσουν τον πόνο. Αλλά τα αρνητικά συναισθήματα τείνουν να έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Τα βασανιστήρια έχουν εκμεταλλευτεί αυτήν την πτυχή για αιώνες.

Ιστορική αναφορά στην ετυμολογία της λέξης Πόνος.

Ο Πόνος (από το ρήμα πένομαι), στους Ομηρικούς χρόνους σήμαινε σκληρή δουλειά (εξού και επίπονος), τον καιρό του Ηρόδοτου σήμαινε δυσφορία και μόνο την εποχή του Ιπποκράτη συνδέθηκε άμεσα με τη νόσο ή τον τραυματισμό. Στην αρχαιότητα άλγεα ή άλγος σήμαινε την συγκέντρωση της θλίψης και των θρήνων των θυγατέρων της Έριδας, κόρης της Νύχτας και θεά της ζήλιας και της διχόνοιας και αναφέρεται πρώτη φορά στον Ησίοδο. Το άλγος συνδέεται με τη συναισθηματική βίωση του πόνου τη δεδομένη στιγμή. Η στενή ετυμολογική σχέση της λέξης Πόνος με τη λέξη ποινή (Poena στα λατινικά) προφανώς αντανακλά την ηθικά ανυψωτική αντίληψη για τον πόνο που επικρατεί σε διάφορες θρησκείες και σημαίνει τιμωρία.

Πόνος ο Ορισμός του.

Η Διεθνής Ένωση για τη μελέτη του Πόνου μόλις το 1979 όρισε τον πόνο ως «μια δυσάρεστη αισθητική και συναισθηματική εμπειρία που συνδέεται με πραγματική ή πιθανή ιστική βλάβη» Το αίσθημα του πόνου διαφέρει από άτομο σε άτομο τόσο εμπειρικά όσο και γενετικά.

Ταξινόμηση του πόνου

Ο πόνος χωρίζεται σε δύο βασικές κατηγορίες. Τον Οξύ πόνο και τον Χρόνιο πόνο. Ένας πόνος για να ονομαστή χρόνιος θα πρέπει να είναι περισσότερο από τρις μήνες αισθητός.
Ας δούμε όμως λίγο πιο αναλυτικά τα είδη πόνου εν συντομία και πάλι.

Αλγαισθητικός πόνος
Είναι ο πόνος ο οποίος προέρχεται από τη δραστηριοποίηση των αλγοϋποδοχέων. Είναι ο φυσιολογικός, ο “καλός” – προσαρμοστικός πόνος. Αποτελεί φυσιολογική και αναστρέψιμη διαταραχή της λειτουργικής πλαστικότητας. Οι νευρικές οδοί είναι φυσιολογικές και ανέπαφες .
Νευροπαθητικός πόνος
Είναι ο πόνος που προκύπτει ως άμεση συνέπεια μιας βλάβης ή ασθένειας και επηρεάζει το σωματοαισθητικό σύστημα. Οι μηχανισμοί πρόκλησής του είναι τελείως διαφορετικοί από τους φυσιολογικούς του αλγαισθητικού πόνου. Είναι παθολογικός πόνος και προϋποθέτει πάντα νευρική βλάβη.
Ψυχογενής πόνος
Πρόκειται για χρόνια επώδυνη διαταραχή σχετιζόμενη με ψυχολογικούς παράγοντες. Αμφισβητείται κατά πόσο αποτελεί αποκλειστική αιτία πόνου. Αποδεδειγμένα όμως παρουσιάζει αληθινά συμπτώματα.

Ο Ωτοβελονισμός στην αντιμετώπιση του Πόνου