Το πεδίο του Νου.

Ένα χρήσιμο άρθρο για όσους ενδιαφέρονται για τις Συστημικές Αναπαραστάσεις.

Μια νέα Κβαντική Θεωρία σχετικά με τη τοποθεσία του Νου.
Η σχέση μεταξύ του Νου και του εγκεφάλου είναι ένα μυστήριο που είναι κεντρικό για το πώς κατανοούμε την ίδια την ύπαρξή μας ως αισθανόμενα όντα. Μερικοί λένε ότι το μυαλό είναι αυστηρά μια λειτουργία του εγκεφάλου – η συνείδηση ​​είναι προϊόν πυροδότησης νευρώνων. Αλλά κάποιοι προσπαθούν να κατανοήσουν επιστημονικά την ύπαρξη ενός νου ανεξάρτητου ή τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό χωριστό από τον εγκέφαλο.
Το επιστημονικό περιοδικό NeuroQuantology συνδυάζει τη νευροεπιστήμη και την κβαντική φυσική – ένα σταυροδρόμι που έχουν χρησιμοποιήσει ορισμένοι επιστήμονες για να εξερευνήσουν αυτή τη θεμελιώδη σχέση μεταξύ νου και εγκεφάλου.
Ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στην έκδοση Σεπτεμβρίου 2017 της NeuroQuantology εξετάζει και επεκτείνει τις τρέχουσες θεωρίες της συνείδησης που προκύπτουν από αυτή τη συνάντηση των νευρικών και κβαντικών επιστημών.
Ο Dr. Dirk K.F. Meijer, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Groningen στην Ολλανδία, υποθέτει ότι η συνείδηση ​​βρίσκεται σε ένα πεδίο που περιβάλλει τον εγκέφαλο, ένα πεδίο που βρίσκεται σε μια άλλη διάσταση. Μοιράζεται πληροφορίες με τον εγκέφαλο μέσω μιας έννοιας γνωστής ως κβαντική εμπλοκή (quantum entanglement), μεταξύ άλλων διαδικασιών. Αυτό έχει ορισμένες ομοιότητες με μια μαύρη τρύπα.
Αυτό το πεδίο μπορεί να είναι σε θέση να πάρει πληροφορίες από το μαγνητικό πεδίο της Γης, τη σκοτεινή ενέργεια και άλλες πηγές. Στη συνέχεια «μεταδίδει πληροφορίες κυμάτων στον εγκεφαλικό ιστό, που… είναι καθοριστικής σημασίας για την υψηλής ταχύτητας συνειδητής και υποσυνείδητης επεξεργασίας πληροφοριών», έγραψε ο Dirk.
Με άλλα λόγια, ο «Νους» είναι ένα πεδίο που υπάρχει γύρω από τον εγκέφαλο. Συλλαμβάνει πληροφορίες από το εξωτερικό πεδίο και τις μεταδίδει στον εγκέφαλο με εξαιρετικά γρήγορη ταχύτητα.

Περιέγραψε αυτό το πεδίο εναλλασσόμενο ως «ένα ολογραφικό δομημένο πεδίο», έναν «δεκτικό νοητικό χώρο εργασίας», έναν «μετα-γνωστικό τομέα» και τον «σφαιρικό χώρο μνήμης του ατόμου».

Οι εξαιρετικά γρήγορες λειτουργίες του εγκεφάλου υποδηλώνουν ότι επεξεργάζεται πληροφορίες μέσω ενός μηχανισμού που δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί.

Υπάρχει ένα άλυτο μυστήριο στη νευροεπιστήμη που ονομάζεται «συνδετικό πρόβλημα» ( “binding problem.”). Διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου χειρίζονται διαφορετικές εργασίες: μερικά εργάζονται στην επεξεργασία του χρώματος, άλλα στην επεξεργασία του ήχου, κ.λπ. Αλλά όλα αυτά κατά κάποιο τρόπο συνδυάζονται ως μια ενοποιημένη αντίληψη ή συνείδηση.
Οι πληροφορίες συγχωνεύονται και αλληλεπιδρούν με τον εγκέφαλο πιο γρήγορα από ό,τι μπορεί να εξηγηθεί από τις τρέχουσες αντιλήψεις για τις νευρικές μεταδόσεις στον εγκέφαλο. Φαίνεται λοιπόν ότι ο Νους δεν είναι απλώς νευρώνες που πυροδοτούν στον εγκέφαλο.

Οι νευροεπιστήμονες εξακολουθούν να αναζητούν έναν μηχανισμό πίσω από αυτή τη «σύνδεση» διαφορετικών τμημάτων της επεξεργασίας πληροφοριών του εγκεφάλου. Ο Meijer έχει στραφεί στην κβαντική διασύνδεση ή διεμπλοκή ( quantum entanglement) και τη κβαντική σήραγγα (Quantum tunneling) για ένα μέρος της απάντησης.
Η κβαντική διασύνδεση ή διεμπλοκή ( quantum entanglement) είναι όπου τα σωματίδια φαίνεται να συνδέονται παρά τις τεράστιες αποστάσεις μεταξύ τους. Όταν εκτελούνται ενέργειες σε ένα από τα σωματίδια, αντίστοιχες αλλαγές παρατηρούνται και στα άλλα ταυτόχρονα και στιγμιαία.
Η κβαντική σήραγγα (Quantum tunneling) είναι ένα φαινόμενο όπου ένα σωματίδιο διέρχεται μέσα από ένα φράγμα που δεν θα έπρεπε να είναι σε θέση να κάνει σύμφωνα με την κλασική φυσική.
Αυτά τα κβαντικά φαινόμενα επιτρέπουν διαδικασίες τόσο γρήγορες – που υπερβαίνουν την ταχύτητα του φωτός – που δεν μπορούν να εξηγηθούν με την κλασική φυσική. Έτσι θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην εξήγηση των εξαιρετικά γρήγορων υποσυνείδητων διανοητικών διεργασιών.
Οι αρχές της κβαντικής φυσικής μπορεί να είναι σε θέση να εξηγήσουν πώς το μυαλό επεξεργάζεται τις πληροφορίες.
Εάν ένας «Νους» ή νοητικό πεδίο μπορούσε να αλληλεπιδράσει με τον εγκέφαλο με αυτόν τον τρόπο, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα βήμα προς την εξήγηση της ταχύτητας των νοητικών διαδικασιών. Ο Meijer χρησιμοποίησε επίσης τη διακύμανση της ύλης σε σωματίδια κύματος στην κβαντική φυσική για να εξηγήσει τη σχέση μεταξύ του νοητικού πεδίου και του εγκεφάλου. Η ιδέα είναι ότι τα σωματίδια, όπως τα ηλεκτρόνια και τα φωτόνια, υπάρχουν ως κύματα πιθανοτήτων, αλλά υπάρχουν και ως σωματίδια σε περίπτωση κατάρρευσης αυτών των πιθανοτήτων.

Ο Νους μπορεί να βρίσκεται σε μια άλλη χωρική διάσταση.

Υποθέτει ότι το νοητικό πεδίο βρίσκεται σε μια άλλη διάσταση: «Το ότι δεν μπορούμε να αντιληφθούμε άμεσα αυτή την πτυχή της πληροφορίας αποδίδεται παραδοσιακά σε μια κρυμμένη τέταρτη χωρική διάσταση… που δεν μπορεί να παρατηρηθεί στον τρισδιάστατο κόσμο μας, αλλά μπορεί να προκύψει μαθηματικά».
Αυτή η τέταρτη χωρική διάσταση δεν είναι ο χρόνος. Αντίθετα, είναι μια έννοια του χωροχρόνου που περιλαμβάνει τέσσερις χωρικές διαστάσεις, συν το χρόνο — μια «δομή χωροχρόνου 4+1».

Έτσι, ο νους θα υπήρχε στην τέταρτη χωρική διάσταση.

Ο Νους θα μπορούσε να είναι σαν μια μαύρη τρύπα.
Ο Meijer οραματίζεται ένα είδος οθόνης ή ορίου μεταξύ του έξω κόσμου και του ατομικού νοητικού πεδίου. Παρομοιάζει αυτό το όριο με τον ορίζοντα γεγονότων μιας μαύρης τρύπας.
«Υποτίθεται ότι οι πληροφορίες που εισέρχονται σε μια μαύρη τρύπα από το εξωτερικό δεν χάνονται, αλλά… μάλλον προβάλλονται στην εξωτερική της οθόνη, που ονομάζεται «ορίζοντας γεγονότων» (event horizon), έγραψε ο Meijer.
Ανέφερε μελέτες που έχουν προτείνει αυτή η έννοια των διαστάσεων θα μπορούσε να συμβιβάσει τις αναντιστοιχίες μεταξύ της παραδοσιακής φυσικής και της κβαντικής φυσικής που μαστίζουν τους επιστήμονες σήμερα.

«Η συνείδηση ​​είναι μια οριακή συνθήκη μεταξύ μιας μοναδικότητας (μαύρης τρύπας) και του χώρου μέσα στον εγκέφαλο», πρόσθεσε, σημειώνοντας ότι ο ορίζοντας γεγονότων διαχωρίζει «ένα νοητικό μοντέλο πραγματικότητας για εσωτερική χρήση σε κάθε άτομο» από ό,τι υπάρχει έξω από αυτόν. Ωστόσο, συνδέεται με μια «παγκόσμια μήτρα πληροφοριών» (universal information matrix).
Αυτό το «δυναμικό ολογραφικό όριο» συλλέγει πληροφορίες από το εσωτερικό του εγκεφάλου καθώς και από τα «πεδία πληροφοριών στα οποία είναι μόνιμα ενσωματωμένος ο εγκέφαλός μας», είπε στους The Epoch Times. “Με αυτόν τον τρόπο, συνδέεται σιωπηρά με μια παγκόσμια μήτρα πληροφοριών.”

«Η συνείδηση ​​είναι μια οριακή συνθήκη μεταξύ μιας μοναδικότητας (μαύρης τρύπας) και του χώρου μέσα στον εγκέφαλο», πρόσθεσε, σημειώνοντας ότι ο ορίζοντας γεγονότων διαχωρίζει «ένα νοητικό μοντέλο πραγματικότητας για εσωτερική χρήση σε κάθε άτομο» από ό,τι υπάρχει έξω από αυτόν. Ωστόσο, συνδέεται με μια «καθολική μήτρα πληροφοριών».
Αυτό το «δυναμικό ολογραφικό όριο» συλλέγει πληροφορίες από το εσωτερικό του εγκεφάλου καθώς και από τα «πεδία πληροφοριών στα οποία είναι μόνιμα ενσωματωμένος ο εγκέφαλός μας», είπε στους The Epoch Times. “Με αυτόν τον τρόπο, συνδέεται σιωπηρά με μια καθολική μήτρα πληροφοριών.”

Η δομή του υποτιθέμενου νοητικού πεδίου θα μπορούσε να πάρει το σχήμα ενός Torus.

Το γεωμετρικό σχήμα που είναι γνωστό ως torus ταιριάζει πολύ στη φύση και τις λειτουργίες που αποδίδει ο Meijer σε αυτό το νοητικό πεδίο.
Ένας Torus περιγράφεται από το λεξικό Merriam Webster ως «μια επιφάνεια σε σχήμα ντόνατ που δημιουργείται από έναν κύκλο που περιστρέφεται γύρω από έναν άξονα στο επίπεδό του που δεν τέμνει τον κύκλο».
Η δομή του Torus βρίσκεται στη φυσική από τη μικροκλίμακα, έως την ακραία μακροκλίμακα των μαύρων τρυπών και το σύμπαν ως σύνολο, εξήγησε ο Meijer. Θα μπορούσε να είναι αποφασιστικής σημασίας για τη δυναμική ενσωμάτωση πληροφοριών στο μυαλό και τον εγκέφαλο.

Ο Meijer συζητά ευρύτερες συνέπειες για τη φιλοσοφία των σχέσεων νου-ύλης.
«Η εργασία μας μπορεί να συμβάλει άμεσα σε μια απάντηση στο διάσημο ερώτημα: πώς μπορεί κάτι άυλο όπως η υποκειμενική εμπειρία και η αυτοσυνείδηση ​​να προκύψει από έναν υλικό εγκέφαλο;» έγραψε ο Meijer.
Η ικανότητα του νοητικού πεδίου να συλλαμβάνει πληροφορίες από άλλα πεδία, όπως τη συνέλαβε ο Meijer, θα μπορούσε επίσης να εξηγήσει ορισμένα ανώμαλα φαινόμενα, όπως η εξωαισθητηριακή αντίληψη, σημείωσε.
Κατά την άποψή του, «η συνείδηση ​​μπορεί να θεωρηθεί ως το πιο βασικό δομικό στοιχείο της φύσης και κατά συνέπεια είναι παρούσα σε όλα τα επίπεδα του ιστού της πραγματικότητας».
Από τότε που εμφανίστηκε η κβαντική φυσική, οι επιστήμονες διερευνούν την ικανότητά της να εξηγεί τη συνείδηση, στην οποία εντάσσεται το έργο του Meijer.
Ο Meijer παρουσίασε διάφορους λόγους που σχετίζονται με τις θεωρίες της φυσικής για αυτό το σχήμα. Το ένα σχετίζεται με μια θεωρία για το πώς η ηλεκτρική δραστηριότητα στον εγκέφαλο ταλαντώνεται.

Μια άλλη θεωρία που ονομάζεται «ενορχηστρωμένη αντικειμενική μείωση», ή Orch-OR, αναπτύχθηκε από τον φυσικό Sir Roger Penrose και τον αναισθησιολόγο Dr. Stuart Hameroff, την οποία περιγράφει ως εξής στον ιστότοπο του Hameroff: «Υποδηλώνει ότι η συνείδηση ​​προκύπτει από κβαντικές δονήσεις σε πρωτεϊνικά πολυμερή που ονομάζονται μικροσωληνίσκοι microtubules μέσα τους νευρώνες του εγκεφάλου».
Όπως ο Meijer, ο Penrose και ο Hameroff πιστεύουν ότι «υπάρχει μια σύνδεση μεταξύ των βιομοριακών διεργασιών του εγκεφάλου και της βασικής δομής του σύμπαντος». Ζήτησαν επίσης μια σημαντική αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο οι επιστήμονες βλέπουν τη συνείδηση.
Ο Χάμεροφ είπε σε μια συνέντευξη στο blog Singularity: «Οι περισσότεροι επιστήμονες δεν μπορούν να εξηγήσουν τη συνείδηση ​​στον εγκέφαλο, επομένως δεν μπορούν να πουν ότι η συνείδηση ​​έξω από τον εγκέφαλο είναι αδύνατη».
Ενημέρωση: Ο Δρ. Dirk Meijer παρείχε στους Epoch Times μια ενημέρωση σχετικά με το έγγραφό του, διευκρινίζοντας ότι η κβαντική σήραγγα και η ταλάντωση δεν είναι οι πιο πιθανές μέθοδοι μεταφοράς πληροφοριών μεταξύ του νοητικού πεδίου και του εγκεφάλου. Αυτά τα δύο φαινόμενα έχει αποδειχθεί ότι παρέχουν μόνο μια συσχέτιση μεταξύ δύο σωματιδίων, όχι απαραίτητα μεταφορά πληροφοριών (αν και αυτό μπορεί να αποδειχθεί στην περίπτωση περαιτέρω έρευνας).
Αντίθετα, ο «συντονισμός κβαντικών κυμάτων» είναι ένας πιο πιθανός μηχανισμός εξαιρετικά γρήγορης επεξεργασίας πληροφοριών στον εγκέφαλο. Αυτό σημαίνει ότι, αντί να αποστέλλονται σήματα μεταξύ των νευρώνων στον εγκέφαλο, ένα μοτίβο κυμάτων που περιλαμβάνει όλους τους νευρώνες, καθώς και το νοητικό πεδίο, μεταδίδει τις πληροφορίες ακαριαία.
Φανταστείτε ένα κύμα δόνησης να ανεβοκατεβαίνει με σταθερό μοτίβο και να διατρέχει τον εγκέφαλό σας, ακόμα και έξω από αυτόν. Αυτό το μοτίβο μεταδίδει πληροφορίες που μπορούν να γίνουν κατανοητές από δονητικούς υποδοχείς στον εγκέφαλό σας. Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια διάσταση και σε μικροσκοπικό επίπεδο που δεν είναι άμεσα αντιληπτό μέσω των συμβατικών επιστημονικών οργάνων που έχουμε στη διάθεσή μας σήμερα, αλλά μπορούν να συναχθούν μέσω φυσικής και μαθηματικής μοντελοποίησης.